Archive for the ‘Japan’ Category

Nara

Na een wat nat en mistig Aso hoopten we in Nara wat beter weer te vinden. Dit is ons prima af gegaan. Het weer was beter, het guesthouse goed en de omgeving interessant.

Op de aankomst dag zijn er fietsen gehuurd zodat we ons snel konden verplaatsen. Het is ons dan ook prima gelukt om van enkele tempeltjes terug te komen bij het guesthouse. Vervolgens zijn we op een door het guesthouse aangeraadde plek gaan eten. Prima gegeten, zoals eigenlijk altijd in Japan.

De volgende ochtend ontbeten in het guesthouse. Tevens zat er een klein meisje (van een jaar of 28) aan tafel uit de Philipijnen. Ze gaat op bezoek bij vrienden en maakt in Nara een tussenstop. Hoewel we los van elkaar vertrekken komen we haar weer tegen bij de eerste tempel die we willen zien… Vanaf hier is ze de rest van de dag met ons opgetrokken.
Veel van de tempels die we bezoeken liggen in een parkje. Dit parkje wordt naast de vele toeristen bevolkt door herten. Bij ‘ons’ zijn we voornamelijk gewend aan herten die bang voor mensen zijn. Hier is het anders om, sommige mensen zijn hier bang voor de herten. Dit wordt veelal veroorzaakt door de mensen zelf.

Heel dapper kopen ze de speciale herten koekjes. Vervolgens komen ze er achter dat ze opeens worden achtervolgt door een grote groep van deze beestjes. Veel mensen raken in paniek en proberen dan zo snel mogelijk van de koekjes af te komen. Dit werkt prima, maar vaak hebben de hertjes niet gelijk door dat je geen koekjes meer hebt. Dit resulteerd dan in geknabbel aan je broek of aan iets anders wat in de buurt is om aan te knabbelen… Zo heel af en toe (Jasper was 1 van de gelukkigen) gebruiken de mannetjes ook wel hun (gelukkig verwijderd) gewei om je ‘aan te tikken’. Levert dit niet het gewenste resultaat komt er gewoon een (iets) harder tikje… Tevens vond Jasper het een sport de diertjes op een zo orgineel mogelijke manier te voeren… Mond-op-mond was zijn favoriet. Hoeveel herten hierna in therapie moeten wilde hun groepsleider niet kwijt…

Het liep langzaam naar etenstijd toe. Rond zessen zijn we richting het guesthouse gegaan om daar de overtollige bagage kwijt te raken. Janice gaf aan nog nooit Okonomyiaki gegeten te hebben en wij waren er groot fan van. Niets stond ons dus in de weg om voor een vijfde keer deze Japanse pannenkoek te gaan eten. Dit liep dus uit op een geslaagde avond pannenkoeken…

Als afsluiting hebben we wat drinken gehaald en zijn in het toen donkere park gaan zitten. De herten bleken nu minder geinteresseerd. Wat raar is want volgens mij lusten ze gewoon bier…

Aso

Bij het Japan overleg kwam al naarvoren dat we graag het natuurlijk schoon van Japan wilden gaan bekijken. De vulkaan Aso is daar een goed voorbeeld van.

Er werd een guesthouse gekozen waarvan we goede referenties hadden. Het nadeel was dat we er wat verder voor moesten reizen. Tevens lag het busstation welke we moesten hebben om bij de vulkaan te komen wat verder weg. Zo’n 19 km…

De aankomst dag was het wat laat, dus werd er vooral rustig aan gedaan. Na een goede nachtrust werd het tijd ons passend te kleden en te pakken. Er lag 2 x 19 km in het vooruitschiet, op de fiets… En niet zo maar het regende namelijk katten en honden (om de Engelse uitdrukking te gebruiken). Zwembroek en T-shirt aan en maar trappen!

Thijs had besloten een andere route te nemen (hij is de echte fietsliefhebber) dan Jasper en ik… Die route bevatte dan ook echte uitdagingen. Jasper en ik vonden het voldoende om doorweekt aan te komen bij het busstation. De tocht aan onze kant verliep prima. We kwamen zelfs een lokale dame tegen wie ons een handdoekje aanbood om ons gezicht mee te deppen. Heel veel zin had het niet, we zouden binnen zeer korte tijd toch weer nat zijn. Maar het was een goed gebaar!

Uiteindelijk hebben Jasper en ik een uur opgewarmd en gewacht op Thijs. Deze had zijn tocht moeten afbreken omdat de weg was afgesloten. Meestal houdt hem dat niet zo tegen maar het blijkt dat vallende brokstukken vrij slecht kunnen zijn voor de gezondheid. Thijs en ik hadden droge kleding mee dus omgekleed in het busstation en (min of meer) droog de bus in…

Na zo’n 40 minuten stonden we bij het volgende station om te constateren dat het niet alleen nat maar ook behoorlijk mistig was… Hopend op een wonder de volgende bus in om ons richting de krater te brengen. Dat wonder….. is er niet gekomen. Dus we zagen maximaal 2 meter voor ons uit richting de krater, daarmee mochten we het die dag doen…

Hoewel we dan niet (helemaal) hebben gezien waarvoor we zijn gekomen hebben we wel weer een verhaal. Dat we uiteindelijk net te laat waren om eten te halen bij een lokale super of voor een restaurant maakt het verhaal helemaal af…

Osaka & Hiroshima

Vanuit Kyoto hebben we de trein genomen naar Osaka. Osaka zal vandaag alleen als tussenstation functioneren, we bezoeken er maar 1 attractie. Vervolgens reizen we door naar Hiroshima om daar te kijken wat de gevolgen zijn geweest van de A-bomb (zoals ze hem hier noemen).

Hoewel Osaka vast meer te bieden heeft zijn wij er vandaag alleen voor het aquarium. Het is één van de beroemste ter wereld en dus vast een plaatje om te zien.

Het blijkt even mooi als geniaal opgezet te zijn. Je begint hoog en circkelt langzaam naar beneden langs 1 centrale kolom. Die kolom is uiteraard een aquarium en gelijk de grootste die ze hebben. Hier zwemmen dan ook de grootste vissen die ze hebben. Als er dan op de bodem van zo’n aquarium een duiker zwemt valt gelijk op dat een 8 meter lange walvishaai best groot is…

Een groot voordeel van die ‘wenteltrap’ structuur is dat je eerst de pinguins tegenkomt op ‘het land’ en vervolgens zie je ze zwemmen net onder dat stukje land. Hoe gratieus en soepel dat gaat is verbazingwekkend…

Wat minder soepel gaat is het verplaatsen door de schoolkinderen. Voordat we naar binnen gingen stond er keurig een bordje met het aantal klassen (38) en aantal kinderen (2000). Dat is ongeveer 50 kinderen per groep. Hoewel we er prima overheen konden kijken was het er navigeren er tussendoor wat lastiger…

Na het prachtige aquarium zijn we door gereisd naar Hiroshima. Hoeveel contrast er kan zijn op een dag blijkt dan gelijk. Van (weinige) de gebouwen die zijn blijven staan na de A-bomb is er één tot monument verheven. Hier is in één oogopslag duidelijk wat voor een krachten hier zijn.vrijgekomen.

Bezoek je na die tijd ook nog is het museum dan wordt ook het persoonlijke leed zichtbaar… In een straal van 2 kilometer zijn de meeste huizen weg geblazen. De mensen wie er nog zijn zullen de rest van hun (korte) leven last blijven houden van de gevolgen. Zijn het niet de brandwonden dan wel de stralingsziektes…

Gelukkig heeft Hiroshima zich goed ontwikkeld. Er is nu een bruisend uitgaansleven waar wij te weinig van hebben gezien…

De volgende dag hebben we een korte trip gemaakt naar de Torii in het water. Zo beroemd dat zelfs de Ikea er een plaatje van verkoopt wat nu bij mij aan de muur hangt in de slaapkamer…

image

Karate Down Town Kyoto

Zoals ik al had vermeld een special! Hoewel de aankomst in Kyoto alles behalve vlekkeloos liep heeft het vele gedoe ook voordelen meegebracht!

Kyoto lag ongeveer halverwege de trip en dit hadden we als ‘was punt’ uitgezocht. We hadden keurig een dag gepland om dit te doen dus vertrokken vroeger dan anders naar ons hostel. Terwijl de machine zijn werk deed gingen wij wat plannings zaken afronden. Op dat moment kwam er een Canadees gezin binnenlopen. Terwijl zoonlief een laptop ging halen om te gamen kwam de vader schuin tegenover mij zitten.

Er was 1 ding wat mij in het bijzonder opviel aan zijn T-shirt; het logo. Of eigenlijk de Japanse tekens. Daar stond namelijk Kyokushinkai! Nu zal de gemiddelde Nederlander dit niets zeggen. Echter iedereen wie aan deze stijl karate doet moet het eigenlijk herkennen. Dat was dan ook gelijk mijn eerste (vast iets ontactische) opmerking richting Daymon; “Heej een Kyokushinkai logo…”

De eerste opmerking was dan misschien niet de meest tactvolle hij brak wel het ijs. Het bleek dat Daymon een sportschoolhouder is in Banff, een klein plaatsje in Canada. Daymon heeft 3 jaar in noord-Japan gewoond en daar het nodige aan kennis op gedaan. Zowel de taal (al vond hij zelf van niet) als de cultuur en de budosport! Dit laatste gebruikte hij dan weer voor de budoschool.

Daymon, de karateleraar die het is ging de volgende ochtend trainen. Of ik interesse had om mee te gaan… Uiteraard had ik dat alleen moest ik dan om 6:30 klaar staan. Dat werd even lastig, het is immers nog steeds vakantie. Eenmaal door die zure appel heen was het het wel waard!

Alleen waar ga je karate trainen als je midden in een grote stad zit die je beide niet kent? Dat werd dus eerst een stukje lopen (lees als rennen) om iets te vinden. Na een brug langs de rivier gelopen om aan de kant waar we net waren een mooi parkje te vinden waar er goed te trainen viel. Dus de volgende brug die we tegen kwamen weer over om het parkje in te duiken. Daymon had het idee opgevat om een stukje interval training te gaan doen.

In sessies van 3 minuten gaat de één traplopen en de ander touwtjespringen, waarna er gewisseld werd. Raar maar waar, traplopen ging goed en werd steeds slechter (conditie gerelateerd), touwtjespringen ging beroerd maar werd steeds beter. Waarom die rare wisseling is mij niet duidelijk maar dat ik conditie tekort kom wel.

Gelukkig konden we na deze uitputtingsslag verder met de technische kant van karate. Van schaduwvechten tot trappen en het blokken van lowkicks (zoals ze die in de fullcontact gebruiken). Tevens hebben we kata gelopen en heb hier mooie ideeën opgedaan voor de trainingen in Nederland. Dus kids, wees gewaarschuwd! 😉

De training netjes afgesloten in Zazen. Vervolgens zijn we terug gelopen (wederom, lees als rennen) naar het hostel. Daymon heb ik daar bedankt voor de training. Mocht ik een keer naar Canada komen kan ik in Banff komen trainen. Dat is uiteraard goed om te weten!

Buiten dat ik een leuke en leerzame trainig heb gehad kon Daymon ook vertellen dat er binnenkort in Tokyo een tournament is. Één van zijn studenten doet er aan mee. Zowel de 3e als de 4e hoop ik hier wat van te zien. Jasper en Thijs gaan na Koyasan naar Fuji ik ga dan naar Tokyo om hopelijk nog iets meer karate mee te kunnen pakken.

Tot zo ver deze special. Mijn todolijst voor in Japan is 1 item korter en tergelijkertijd 1 langer geworden. Ik hoop nog iets meer karate mee te kunnen pakken. Uiteraard doe ik daar dan weer verslag van!

Kyoto Highlights!

Kyoto kent zo veel leuke en mooie dingen, om te doen, kijken en te beleven dat wij ze in de 5 dagen hier gepland onmogelijk allemaal kunnen doen. We hadden er een aantal uitgezocht en willen die gezien hebben. Dat is aardig gelukt!

Door ze allemaal hier te benoemen wordt het een saaie bedoeling. Dus ik zal enkele highlights benoemen en over een onverwachte special een losse blog schrijven.

Gion & Gion corner
Gion is de Geisha (artiesten, niet dames van lichte zeden) wijk of amusementswijk. Hier kun je van theater tot muziek van alles beleven. Een mooi voorbeeld daarvan is de Gion corner. Het is een theater waarin ze meerdere Japanse kunsten in een doorlopende voorstelling laten zien.

Tenryu-ji tempel
Deze tempel heeft een bijzondere betekenis en staat dan ook op de Unesco lijst. Hij is bijzonder mooi en hetzelfde kun je van de aanliggende tuin zeggen. Vanuit de tuin loop je in 1 keer door naar het bamboe-bos waar, zoals je vast wel kan raden alleen maar bamboe staat. Heb je vervolgens nog niet genoeg groen gezien kun je doorlopen in wederom een fantastische Japanse tuin terecht komen. Ditmaal gemaakt door een beroemd, maar ondertussen overleden, samurai acteur. Als hoogtepunt geeft de tuin een prachtig uitzicht over Kyoto.

Sanjusangendo
Hoewel het van de buitenkant op een oud houten blok lijkt staat het wel op de Unesco lijst. Het gaat hem dan ook (voornamelijk) om de binnenkant. Eenmaal binnen tref je 1000 (ja, echt zoveel) bijna dezelfde beelden. De beelden, beelden een godin uit met met 42 armen. Een stukje monikkenwerk waar ze zo’n 100 jaar over hebben gedaan. Dat getuigd toch van een behoorlijk doorzettingsvermogen.

Gouden tempel
De naam geeft het eigenlijk al aan, een tempel welke voor het grootste gedeelte met goud is bedekt. Zelfs op een dag dat de zon niet zo hard schijnt glimt deze tempel aan alle kanten. Hij is niet groot maar wel indrukwekkend om te zien.

Torii pad
In Japan kom je ze overal tegen Torii’s. Dit zijn poorten naar een heiligdom. In Kyoto hebben ze er een sport van gemaakt om er een ‘aantal’ (honderden tot misschien wel duizend) achter elkaar te zetten. Zo vormen ze een pad van alleen maar Torri’s. Bijzonder om te zien. Zeker als je je bedenkt dat je er voor zo’n €4000 zelf eentje kan laten neerzetten!

Nishiki markt
Kyoto is een grote stad, er zijn dus veel hongerige monden om te voeden. De Nishiki markt voorziet daar prima in, tenminste, als je van bijzonder houdt. Van gewone vis tot octopus tot inktvis op stick! En ja, het wordt echt gegeten. Halverwege de markt kwamen we een kindje tegen, gedragen in de armen van zijn vader, heerlijk sabbelend op de tentakels van een octopus. Dat is weer is wat anders dan een speentje!

Tot zo ver de highlights van Kyoto. Mijn volgende blog wordt een special!

image
image
image

Search
Categories
Archives

You are currently browsing the archives for the Japan category.