Zee, zee en nog meer zeewater

Na een goede nachtrust en een prima ontbijt werd het tijd actief te gaan doen. Dat op twee verschillende manieren. Van onze groep van zeven gingen er twee shoppen (en mijn arme portemonnee ging mee). De overgebleven 5 gingen snorkelen. Zoals je zult begrijpen is dit dus voor beide groepen dus een vermoeiend begin van de dag…

Het principe van shoppen hoef ik niet uit te leggen, in een zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk geld uit geven. En aangezien de dames goed getraind zijn in dat shoppen verwachtte niemand hier problemen.

Het snorkelen daarentegen was voor enkelen uit die groep onbekend. Het principe was wel duidelijk echter niet iedereen had het al een keer gedaan. Nadat iedereen aan boord was geklommen en de veiligheids instructies aan hadden gehoord konden we de brillen en snorkels oppakken om het zelf te proberen.

Het klinkt simpel; je plakt een duikbril op je hoofd, stopt de snorkel in je mond en springt in het water. Tot zo ver geen problemen. Fout 1; de snorkel in je mond houden tijdens het springen. Met 2 handen hou je de bril vast omdat je die anders verliest. Echter je gaat meer dan kopje onder en de snorkel gaat helemaal mee. Dus die loopt helemaal vol en weer leeg in je mond en de eerste slok zeewater is al binnen!

Eenmaal dit feest overwonnen werd het tijd om met de kop onder water door te spartelen. Ook dit gaat goed tot je door je neus uitademt. De bril omsluit ook je neus dus komt er extra lucht in de bril en komt die los van je gezicht. Dat is dus fout nummer 2 en je hebt water in je bril staan.

Fout nummer 3 zou zijn, je hoofd te ver naar voren of achteren tillen zodat het water makkelijk in de snorkel zou lopen. Gelukkig compenseert de zee hier zelf al voor met de golven. Je bent rustig aan het snorkelen en aan het genieten van de vissen, de bodem en kwallen tot je door een hoge golf wederom mag genieten van een slok zout water.

Verder is het snorkelen hartstikke leuk maar na een aantal van die flinke slokken zeewater is de lol er wel vanaf. Een uurtje in het water is dus ook meer dan zat. Terug op de boot was er gelukkig gratis drinken te krijgen om het zoute water weg te spoelen.

Na de rustige terug tocht waarbij m’n voeten en kuiten licht zijn verbrand zijn we het hotel in gedoken. Een lichte Amerikaanse lunch gegeten en hebben ons daarna klaar gemaakt voor de volgende activiteit. Ditmaal een rustige, althans dat is de bedoeling…

‘Commotion on the Ocean’ dat is de naam van de tour die we gaan maken. In Key West wordt elke dag de zonsondergang gevierd. En dat gaan we dan ook doen. Met z’n allen en meer (zo’n 100 man) zijn we de catamaran geboard en hebben onder het genot van een hapje en drankje en leuke life muziek de zon zien ondergaan.

Om ‘Commotion on the Ocean’ met een knaller af te sluiten vonden 2 mannen het nodig om af te sluiten met een vechtpartij. Spektakel en vuurwerk zo nog even aan het einde van de tour. Eenmaal aan wal, kreeg één van de heren begeleiding naar een tijdelijk onderkomen. Dit alles in een mooi rood-blauw verlicht rijtuig.

Lucht boten & alligator voer

De dag werd weer begonnen met een redelijk prima ontbijt. Hierna weer de koffers gepakt en de bus in gehobbeld. Vandaag stond de reis naar Key West op het programma.

Tijdens de reis zouden we nog een tussenstop maken bij de lokale Indianen. Om precies te zijn 3 stops. De eerste voor een hamburger van een flink formaat. Na deze succesvol te hebben weggewerkt was het tijd voor een verfrissend ritje. Niet in de bus maar deze keer in een airboat. Simpel gezegd is dat een oversized badkuip met 2 oversized ventilatoren er achter op. Dit is in de Everglades het ideale vervoermiddel. Je scheert over het ondiepe water en alle planten. Dit lijkt schadelijk maar zodra je over de planten heen bent veren ze weer net zo hard omhoog als ze naar beneden werden gedrukt. Niets aan het handje dus…

Na een kort ritje zijn we afgezet op een klein eilandje waar het ontbreken van elk zuchtje wind direct te merken was. Over de loop bruggen die daar aangelegd waren kon je een mooi rondje maken. De airboat bestuurder wist met een lokroep een vrouwelijke alligator bij haar nest te roepen. Van het aanwezige publiek was ze niet gediend en dat liet ze merken. Dit kwam echter alleen door het nest met eieren. Was dat er niet geweest zou ze voor ons zijn weggelopen of in ieder geval niets speciaal gebleven aldus de bestuurder. Na dit korte intermezzo zijn we weer op de airboat gestapt en naar vaste wal gevaren.

Op de vaste wal langzaam naar een speciale arena gehobbeld om naar een potje alligator worstelen te kijken. Een ‘dol enthousiaste’ Indiaan mompelde het één en ander over alligators en vertelde wat hij ging laten zien. Onder andere de bijt reflex en opbouw van de krokodil werden besproken. Ook liet hij zien hoe hij eventueel ‘hendsvrij’ zou kunnen bellen terwijl hij toch een alligator in bedwang hield. Ergens toch knap dat hij hierbij niet in een stukje alligator voer is veranderd.

Tot slot werd er de mogelijkheid geboden om een kleine alligator vast te houden en te bevoelen. Het werd afgeraden om in de buurt van de kop te komen. Want, hoewel hij niet groot is, zou hij bijten en niet meer los laten. Vervelend want de Amerikaanse douane is al niet makkelijk en met een alligator om je vinger zouden ze zeker enkele kritische vragen gaan stellen. Dit eenmaal gezien te hebben duiken we de bus in om door te rijden naar onze tijdelijke nieuwe slaapplaats.

Helaas zijn er voor vandaag geen foto’s bij. Er zijn er wel enkele gemaakt maar niet op m’n telefoon waar ik m’n blog op schrijf…

Homosassa Springs & Sarasota

Na de drukke dagen waarin we allerlei attractie parken hebben bezocht zijn er een strategische rust dagen ingelast.

De eerste dag begint met de reis naar Homosassa Springs. Dit natuur park heeft veel weg van een dierentuin maar dan gevuld met louter Amerikaanse dieren. Op 1, letterlijk, grote uitzondering na; een nijlpaard… Dit beestje lag stil in een naar mijn idee veel te kleine plas water met als buren (gescheiden door een brug en hekwerk) alligators. Loop je een stukje door kom je otters tegen die lekker aan het relaxen zijn op een houten vlot of aan het stoeien zijn met de lokale fontein.

Om alle dieren hier gaan te benoemen gaat wat ver. Maar wel moet er gezegd worden dat al deze dieren niet meer zouden overleven in de natuur. Of ze zijn gewond geraakt of door mensen gehouden waardoor ze niet zelfstandig in de natuur voor eten zouden kunnen zorgen.

Na deze tussenstop doorgereden naar de lunch plaats waar de stroom uitviel toen we een broodje hadden besteld. Erg praktisch als je net wil betalen met credit card…

Na dit probleem opgelost te hebben zijn we doorgereden naar ons nieuwe hotel. Helmsley’s Sandcastle in Sarasota. De naam was erg goed gekozen, het lag namelijk direct aan het strand. De zee die daar dan weer aan vast geplakt is, is de golf van Mexico. In het restaurant welke in het hotel gezeten was hebben we ‘s avonds lekker gegeten. Hilarisch was het toen een jongen uit de bus groep zijn biertje niet kreeg ondanks dat zijn paspoort duidelijk vermelde dat hij 21 was, de minimum leeftijd voor legaal alcohol gebruik in Amerika. Volgende week zelfs 22… Na controle door 3 (!) mensen mocht hij dan toch echt geen biertje. Verbaasd werd de jongen achtergelaten met een droge ‘No, sorry’ tot er van een tafeltje verderop toch akkoord werd gegeven. De medewerker aldaar heeft waarschijnlijk snel met een rekenmachine de jaartallen naast elkaar gelegd en kwam tot een andere conclusie dan voorheen…

De dag erop later dan anders opgestaan. En zowaar een redelijk goed ontbijt genoten! De rest van de (rust)dag behoeft weinig uitleg, gezwommen in het zwembad wat er voor handen was en ook een stukje zee meegepakt. Wat ook weinig uitleg behoeft is dat ik ondanks de parasol, en de factor 30 zonnebrandcrème, ik ‘s avonds op de schouders best rood was. Gelukkig viel de schade mee en heb ik er geen grote last van.

De dag afgesloten door lekker te gaan eten bij een restaurant in St. Armands Circle. Door de shuttle van het hotel zijn we keurig afgezet en na het eten weer opgehaald. Tijd om te gaan slapen want de dag erop stond ons weer een lange rit te wachten.

image

image

image

Seaworld

Je wilt je dag een keer eens goed beginnen. Dus dan stap je in de Manta! Want je weet dat het ontbijt toch niet wat wordt…

Een achtbaan waar je zeker van weet dat de restjes van het diner loskomen van je maagwand. Je gaat zitten, je voeten worden onder je weg getrokken en head-first ga je omhoog. Ik heb heerlijk genoten, Sharon wat minder, ze heeft er ook weinig van gezien…

Dit alles trouwens in Seaworld. Hoewel de naam doet vermoeden dat het om een aquarium of in ieder geval iets educatiefs gaat is dit dus niet het geval. Bijna al het toerisme komt er voor de theme parks. En dat betekend achtbanen en overig laag drempelig vermaak. Niet dat er niets educatiefs in zit maar de gemiddelde Amerikaan komt niet naar Orlando voor een weekje educatie.

Waar komt een Amerikaan dan wel voor? Nou, een dolfijnen show waar je soms niet weet of je links of rechts moet kijken vanwege al het spektakel om je heen. Elk druppeltje water werd benut, was het niet door een dolfijn dan wel door 1 van de trainers of de duikers die vanaf een paar meter hoogte naar beneden doken. Mocht dat niet genoeg zijn dan hadden ze nog een paar papegaaien over die wat kleur aan de show gaven.

Tevens was er een show met zeeleeuwen. Hoewel deze niet zo overactief was, was deze wel minstens zo grappig. Het slome wat lompe uiterlijk maakt ze prima geschikt voor de grappen welke ermee uitgehaald werden.

Dan moet ik nog vermelden dat er een orka show was, een show met honden, katten, eenden, ratten en een hangbuikzwijntje (ja, allemaal in 1 show) en een show met chineese circus artiesten en een Antarctic showcase waar ze zelfs …. dolfijnen hebben. Al met al genoeg te zien voor de snel verveelde Amerikaan of de ‘hongerige’ Europese toerist.

Over honger gesproken, na 3 dagen alleen maar attractie parken werd het tijd om ‘s avonds goed te eten. De gids had ons een restaurant aangeraden; golden corral! Een onvervalste, recht-door-zeese Amerikaanse vreetschuur.

Een goede Amerikaan staat graag in de rij dus voordat we binnen waren hebben we eerst netjes gewacht. Eenmaal binnen ga je zitten en vergaap je je aan alle bakken vol met allemaal verschillend eten. Tevens waren er nog een aantal koks die je stukje vlees ter plekke konden bereiden. Nu weet je ook precies waar al de hobbel stations vandaan komen, zoals onze gids de obese Amerikaan noemt.

Mocht je aan al die stukken vlees, groenten en fruit niet genoeg hebben was er ook nog iets zoals het dessert buffet. Buiten grote stukken taart, ijs en suikerspinnen (jawel, die dingen die wij alleen op de kermis kunnen krijgen) stond er zelfs een enorme chocolade fontein.

Nadat we beiden genoeg gegeten hadden zijn we, zoals het hoort, terug gehobbeld naar het hotel. Nu met genoeg eten in de maag om eventueel het ontbijt over te slaan….

image

image

image

Universal maar dan in Orlando

Universal heeft meerdere studio’s. De studio in Hollywood heb ik al een keer bezocht. Nu werd het tijd voor die in Orlando.

Hoewel het wel een studio wordt genoemd maken ze hier geen films of series. Dit is puur een thema park waar om een aantal films een attractie wordt gebouwd. Hierbij kun je denken aan een roller coaster of een (3D) film. Vandaag ging onze gids mee naar binnen om ons rond te leiden. We begonnen lekker vroeg met het voordeel dat we nergens echt lang hebben hoeven te wachten.

We begonnen bij Krustyland. Een achtbaan simulator gebaseerd op de Simpsons. Hoewel het een simulator is werden de bewegingen zo goed nagebootst dat het net leek of je echt honderden meters de lucht in werd geslingerd als je karretje weer een zwieper kreeg.

Bij heel veel attracties hoef je niet stil te zitten. Zoals de attractie van Men In Black. Je wordt in een karretje gezet met voor je een pistool. Zodra je op weg bent is het dan de bedoeling dat je zoveel mogelijk aliens schiet. Uiteraard bewegen enkelen en zijn sommigen ook goed verstopt. De gids gaf ons een target mee 228.000 punten (zijn high score) maar niemand van de groep heeft dat kunnen evenaren. Met 193.150 kwam ik nog redelijk in de buurt.

Tevens was er van de Terminator een theater-3D film combinatie gemaakt. Een spectaculaire show waar de acteurs over de tribunes renden om hun 3D tegenstander op het scherm te verslaan. Ook werd er ‘geschoten’ met echt kruid, na een tijdje kon je de geur hiervan dan ook goed ruiken door het theater. En het formaat daarvan liet niets te wensen over. Hoewel ik het nieuwe Amphion theater in Doetinchem nog niet heb bezocht denk ik dat qua zitplaatsen de Terminator zaal groter is.

Buiten deze zaken hebben we nog andere leuke zaken gezien. The Mummy Returns roller coaster, een Twister namaak set met bedrieglijk echt vuur. Shrek 3D en The Horror makeup show.

Verder mis ik nog de rijke aankleding van het hele park. Zowel Marilyn Monroe werd rond gereden in een auto, Scooby Doo en The Blues Brothers waren druk aan het touren.

Als klapper op de vuurpijl een Nederlandse productie van Endemol namelijk Fear Factor Live! De echte show waarin ze net zulke smerige en gevaarlijke stunts uithalen als op tv. Ik bedoel, zure melk gemengd met krekels, sprinkhanen, etc, etc, dat door de blender en dan drinken, veel sterkte… Ook aan de toeschouwers.

Dit was ons laatste wapenfeit in de studio’s en toen werd het tijd om in de regen (jawel, dat kennen ze hier ook) richting de bus te gaan…

image

image

image